Ik
eerst
ik
eerst
zei
de gek' en hij spreidde
zijn
neusvleugels
zodat
er niemand meer langs kon
en
zij
zij
lachte haar tanden wit
voor
de bakker van haar herinnering
en
het broodsbed
dat
zij van hem leerde
ook
de groene vingers
van
de bloemenkoopman
hadden
haar bossen bijeen gegaard
ik
eerst
zei
de gek
en
zij spitste haar tepels
zodat
zij iedereen weg kon duwen.
en
hij
hij
schreide stenen druppels
voor
de studente uit zijn jeugd
en
het boek
dat
zij hem deed lezen
ook de koude handen
van
de kerk
hadden
zijn landschap bevroren
ik
eerst
zei
de gek
en
hij kloofde zijn nagels
zodat
hij zijn woorden kon scherpen
en
zij
zij
pompte haar voeten
om
vluchtig te kunnen zijn
als
ze dat wilde
ook
verliet zij het veld
dat
zijn gras bevolkte
ik
eerst
zei
de gek
en
zij
zij
opende haar brede lippen
voor
het kind van haar verbeelding
ik
eerst
zei
het kind
het
sperde zijn tanden
en
verslond hen beide
Geen opmerkingen:
Een reactie posten