George Michael
Ik was vanmorgen een kwartier wakker en had al vier
nummers van George Michael gehoord. Tussen de overigens prachtige muziekjes
door riepen verslaggevers, popkenners en ander Beelenachtig gespuis over de
intimiteiten van George. Ze waren allemaal wel eens op zijn concerten geweest,
kenden hem van heel dichtbij, omdat ze vooraaan in het stadion stonden of waren
zelfs bevriend met een achterneef van de buren van George. Zo zie je maar,
George was van iedereen
Maar goed
George is dood en persoonlijk vond ik hem een mooi kunstenaar en een begenadigd
liedjesmaker. Dit neemt echter niet weg dat ik doodziek wordt van de verhalen,
de plotselinge verheerkijking van het radiogeteisem dat meent hun inadequate
mening hierover te moeten spuien. Binnen het uur volgend mocht ik nog twaalf
nummers van George horen en daarna....het ging maar door tot het m’n neus
uitkwam. Ene Gerard Ekdom beweerde dat zijn vrouw ontroostbaar was. Wat doe je
dan verdomme voor de radio, dacht ik, ga naar huis om je vrouw bij te staan in
plaats van voor de microfoon je tragische onzin uit te kramen, meneer Echtdom.
Ik heb mijn wekkerradio op een schoteltje gezet, vanwege al dat geslijm, gezeik
en gejank, want ik moet die rommel net op mijn nachtkastje. NPO journaal’s
opening was George’s overlijden, daarna kwamen de doden in Dordrecht,
Amsterdam, Fillipijnen, de afgehakte hoofden in Mexico en een neergestort
vliegtuig. Syrie was even niet in beeld, ook niet de nederzettingen in Israel,
net zo min al de ongelukkigen in Nigeria. Nee George beheerste de totale
nieuwsgaring van deze dag. Begrijp me goed ik had groot respect voor de
creaties van meneer Michel en hoorde hem graag. Eigenlijk gaat mijn grootste
ergernis uit naar de manier waarop wij menen weer een soort popheilige te
hebben verloren. We zoeken kennelijk steeds maar naar dingen waar we ons een
beetje aan kunnen vastklampen in deze onzekere wereld, omdat de religies het
laten afweten. Zo creëren we steeds maar weer heilandjes, die als kerstkindjes
de grond uit schieten. Zijn we misschien het ‘echte’ uit het oog verloren?
Staat daarom elke Blokhuis, elke geile Giel elke andere plaatjes-draaier een
soort preek te houden en vieren we herdenkingsdiensten alsof het een dagje
Efteling betrof? Weet je wat, doe mij dan maar liever een stille
tocht.......houdt tenminste iedereen zijn mond even dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten