Alzen a/d Heim
Wat
konden we weer smullen van de megaramp in Alphen aan de Rijn. Vooral de extra
ingelaste NOS-uitzendingen met live verbindingen met de rampplek, deden mij
verstijfd van schrik rechtop in de stoel zitten. Hoeveel doden zouden er zijn,
hoeveel ernstig gewonden zouden er nog onder het puin liggen. Welke
vervolgrampen zouden nog in het verdere verloop op deze ramp volgen, zoals
lekke gasleidingen met de daarbij behorende ontploffingen, instortingen van
huizen, wegzakkende kades, waardoor wellicht half Alphen onder zou kunnen
stromen. Alle hulpdiensten waren uitgerukt, ambulances, politie, brandweer, de
volledige vloot van helikopters en natuurlijk de drones voor de mooie plaatjes
op de televisie.
Na
een uur vol angstige spanning waren er nog steeds geen slachtoffers te
betreuren, hoewel de dames van het journaal toch wel de verwachting hadden dat
die beslist nog wel moesten komen. De ravage was groot en de dapperste
buurtbewoners, nog witjes om de neus, waagden zich naar buiten. Zij hadden de
filmploeg van SBS6 gezien en dachten...nou dan kunnen wij ook wel naar buiten.
Even zwaaien in de camera...”wat zegt u?...of ik iets zeggen wil voor de
camera.....ja natuurlijk. Nou kijk, daar liggen die kranen en in die straat
daarachter....daar is mijn opa geboren...dus u begrijpt...dat hakt er wel
in..Of ik geschrokken ben? Nee dat niet, maar mijn man wel, die probeert nu de
paniek uit zijn lijf te jagen met een glas whisky...”
Na
vier uur nog steeds geen gewonden, maar er moest nog wel een hondje onder het
puin liggen. Ploegen met speurhonden hadden het beestje gauw gevonden, want het
bleek een loops teefje te zijn, dus die speurhonden hadden d'r wel zin in. Het
diertje was zojuist overleden. “We hebben eindelijk een slachtoffer!!”
schreeuwde de regisseur verheugd vanuit de regiekamer. “Inzoomen zodra je
tranen ziet!” was zijn commando. Godzijdank hebben ze iets doods gevonden, als
is het dan maar een hondje. Maar was dit reden genoeg om een stille tocht, een
herdenkingsdienst en een condoleanceregister in het gemeentehuis, te overwegen.
Als er menselijke slachtoffers waren geweest, was dat allemaal veel makkelijker
gegaan. Dan was er een berg dierknuffels ontstaan en een berg bloemen. Dan had
elke Nederlander wel een familielid een vriend of een kennis gehad die bij deze
ramp betrokken was. Maar voor een dood loops teefje....ja....dan moeten we
eigenlijk maar menselijke knuffels op de plek van de ramp neerleggen. Daar
hebben we er nog wel een paar van. Een knuffelmarokkaan, een knuffelhomo, een
knuffeldwerg of een knuffelpoliticus. Zelf dacht ik hierbij aan Ali B, Richard
Groenendijk, Wesley Snijder en Jeanine Hennis. De Alphense burgemeester vond
niet dat de gemeente iets vergeten was, zoals de controle op het naleven van de
veiligheidsvoorwaarden, of de bedoelingen van de aannemer technisch gezien wel
goed waren en of de buurt niet van tevoren ontruimd had moeten zijn. Of dat de
gemeente het aannemersplan had moeten keuren op mogelijke gevaren voor haar
bevolking. Nee, niets van dat alles, ze waren echt niets vergeten... Raar hoe
plotseling een geheugen kan verdwijnen. Alzheimer aan de Rijn, dacht ik even,
maar dat kan niet want ze is van het CDA en die vergeten nooit iets, vooral
zichzelf niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten